Wie is Hugo
Voor wie mij niet goed kent, een kort overzicht.
Ik ben geboren (1959) en getogen in Ravenstein en ben in 1982 getrouwd met Annerieke. Wij wonen sindsdien met veel plezier in de kern van het mooie Ravenstein. Wij hebben 2 geweldige kinderen , Nina en Max, die beiden een leuke relatie hebben, Anne-Martin en Floor. Ons leven is compleet gemaakt, met vier kleinkinderen, Kato, Pien, Rosie en Guusje, allemaal geweldige meiden.
Wat gaat er gebeuren
Een wandeling van Ravenstein, provincie Noord-Brabant (NL) naar Santa Maria di Leuca, regio Puglia (IT). Een plaatsje in het uiterste puntje van de hak van de laars. Hier komen de Adriatische en de Ionische Zee samen. Deze wandeling, die ik zoveel als mogelijk zal lopen over een eeuwen oude pelgrimsroute, de Via Francigena, die ik zal aanlopen via het Pieterpad naar Maastricht, de Ardennen en dan de aansluiting in Reims. De alpen zal ik via de Sint Bernard bedwingen.
Een wandeling van circa 3000 Km. Ik zal hier naar verwachting ruim 4 maanden over doen. Zoveel mogelijk slapen in een tentje, op een camping of ergens in de natuur. Ik heb mij goed voorbereid, maar wat kan je meer doen dan wat trainen, een goede outfit en hopelijk goede routebeschrijvingen, lang leve het internet. We gaan het meemaken.
Waarom deze wandeling?
Ten eerste hou ik wel van een uitdaging. Hardlopen, lange afstanden, waaronder marathons, was mijn passie, totdat vorig jaar een meniscusblessure in mijn linkerknie ging opspelen. Dan zoek je iets anders en dat werd wandelen. Daarnaast heb ik altijd een hele leuke baan gehad. Ik heb bij mijn werkgever VBI sinds 1980, al weer ruim 43 jaar, diverse functies bekleed . En ik vind ze allemaal heel erg leuk. Maar ja, consequentie is wel, dat je dan “altijd” aan het werk bent. Deze wandeling had ik eigenlijk al in 2023 willen maken. Bij het aanvaarden van weer een nieuwe uitdaging, had ik deze weer willen uitstellen, totdat ik met pensioen zou gaan. Mijn kinderen hebben mij wakker geschud. “Pap, dat wil jij graag, je bent nu nog gezond en mama
ook, dus stel het niet uit. Een sabbatical dan maar.
De beleving vooraf
Nu ik dit schrijf is het 23 september 2023, nog ruim een half jaar tot de start, maar ik voel bij regelmaat de spanning. Een wandeling van circa 3000 Km. In mijn gedachten vraag ik mij vaak genoeg af; “Waarom?” Nog enkele spullen aanschaffen en dan hoop ik alles compleet te hebben.
Natuurlijk vindt Annerieke het ook spannend en ziet ze er tegenop om 4 maanden alleen te zijn. Het is immers niet haar keus. Tussendoor komt ze mij wel één, misschien twee keer opzoeken, maar toch geeft het mij een dubbel gevoel. Annerieke gunt het mij en dat waardeer ik enorm. Ik kijk nu naar buiten met afwisselend zon en regen. Hoe ga ik de weersinvloeden ervaren en doorstaan? Ben ik daar op voorbereid? Kan je
je daar überhaupt op voorbereiden? Natuurlijk, maar op heel veel ook niet en dat is nu juist het mooie van dit avontuur. Je weet niet wat de volgende dag brengt, maar één ding is zeker. Die voeten, benen en rug brengen je de volgende dag weer naar een nieuwe omgeving. Tenminste dat hoop je. Een omgeving die langzaamaan zal veranderen.
De voordeur uit, waarschijnlijk met betraande ogen (dit al schrijvend maken mijn ogen al vochtig), langs de vertrouwde meanderende Maas, richting de Belgische Ardennen, de “besneeuwde” Alpen, de Po-vlakte, de voor mij relatief onbekende Apennijnen en uiteindelijk langs de Adriatische zee, naar mijn einddoel het dorpje Santa Maria di Leuca.
Bij mijn aankomst, doel is 6 september, de dag dat ik 65 word, hoop ik Annerieke in mijn armen te sluiten en haar dan met een dikke kus zal bedanken, dat mij dit is gegund.
Het avontuur gaat beginnen. Ik start op zondag 21 april 2024 en dan zullen we het zien.
Ik wens jullie veel leesplezier bij het lezen van mijn blog. Reacties zijn natuurlijk van harte welkom en zullen mij de momenten wanneer ik het zwaar heb, fysiek en/of mentaal zeker tot steun zijn.
Lieve groet, Hugo