3 septemer, 109e etappe van Otranto naar Marittima
🚶 28 km
🏕️ Ostello
Op 3 september, een dag vol betekenis, vieren Annerieke en ik onze trouwdag. Al 42 jaar delen we ons leven, en voor het eerst in al die jaren feliciteren we elkaar op afstand. Het is een vreemd gevoel, maar ook een moment van reflectie op wat ons heeft gebracht tot waar we nu zijn.
De dag begon vroeg, veel vroeger dan op een gemiddelde trouwdag. Al om goed 6 uur nam ik afscheid van mijn tentje, mijn tijdelijke thuis op deze pelgrimsreis, en daarmee ook van een overnachtingsplaats die me opnieuw het diepe pelgrimsgevoel gaf.
Die stilte in de vroege ochtend, de frisse lucht, en het besef van de weg die voor me lag, vervulden me met een mengeling van rust en anticipatie. De etappe begon mooi, zoals zoveel dagen op deze reis. Prachtige paden slingerden door het landschap.
Maar vandaag voelde anders. Het was alsof lichaam en geest elkaar hadden opgezocht voor een gesprek. Een vriendin verwoordde het treffend: “lichaam en geest staan nauw met elkaar in contact”. Het klopte. Terwijl ik al 3000 kilometer had afgelegd zonder noemenswaardige klachten, begonnen mijn voeten vandaag te protesteren. Mijn zoetzolen, die me al zo ver hadden gedragen, gaven subtiele signalen af: “Het is mooi geweest.” De kilometers regen zich aaneen, maar met elke stap voelde ik mijn tenen steeds meer schuren. Totdat ik, bij een korte verplichte stop, ontdekte dat blaren zich begonnen te vormen bovenop mijn tenen.
Het was een ongemak dat me eraan herinnerde dat ik nog twee wandeldagen voor de boeg had. Twee dagen waarin ik niet als een half kreupele de finish wilde halen. Na aankomst in het dorp was mijn eerste gang naar de farmacia. Twee pakjes blarenpleisters rijker vervolgde ik mijn weg. Zeven pakjes had ik inmiddels al versleten, een stille getuige van de ontberingen die deze reis met zich meebrengt. Maar zoals altijd, heeft elke dag op deze tocht een goed einde. Vandaag vond ik dat goede einde in een prachtig Ostello. Hoewel ik opnieuw de enige pelgrim was, voelde ik me niet eenzaam. De rust die me omringde, gaf me de gelegenheid om na te denken, om de dag en het leven te overpeinzen.De avond bracht een heerlijk diner, een moment van simpele vreugde in een dag vol gedachten en emoties. Terwijl ik daar zat, alleen maar voldaan, voelde ik de nabijheid van Annerieke, ondanks de afstand. Het is een herinnering aan de kracht van de band die we delen, zelfs na 42 jaar en duizenden kilometers. En zo, op deze bijzondere dag, vond ik niet alleen rust voor mijn lichaam, maar ook voor mijn geest en met de prachtige beelden van een onweer verderop zocht ik mijn bed op.
4 september 110e etappe van Marittima naar Tricase
🚶 12 km
🏕️ B&B
Op verzoek van de eigenaar verliet ik mijn overnachtingsplaats wat eerder dan gepland. Ze had gevraagd of ik vroeger kon inchecken, omdat de inchecktijd voor haar lastig was. Het voelde een beetje vreemd om mijn ochtendritueel te versnellen, maar ik begreep haar situatie en pakte mijn spullen op. Voor vandaag stond er een korte route op het programma, een welkome afwisseling na de lange tochten van de afgelopen dagen. Het was een klamme ochtend, en terwijl ik door de stille straten liep, dacht ik even dat dit een ontspannen wandeling zou worden, een rustdag bijna.
Maar na een kilometer of vijf werd ik abrupt herinnerd aan het feit dat deze reis geen gewone wandeling is. Mijn pad, dat op papier zo duidelijk en recht leek, hield plotseling op. Voor mij lag enkel een wirwar van planten, met links een steile afgrond, terwijl de routekaart hardnekkig volhield dat ik gewoon rechtdoor moest gaan. De werkelijkheid dwong me tot een keuze: terugkeren en een andere weg zoeken, of het risico nemen en mijn weg deels langs de afgrond vinden. Na de situatie goed te hebben beoordeeld, er was voldoende ruimte, koos ik voor het laatste. De ondergrond was onstabiel en de afgrond greep naar me als een dreigende schaduw. Met iedere stap voelde ik toch enige spanning, terwijl mijn hartslag het tempo van mijn voetstappen volgde. Na een eindeloze minuut, die voelde als een eeuwigheid, vond ik eindelijk weer vaste grond onder mijn voeten. Ik liet me tegen een rots zakken en haalde diep adem. Mijn shirt, doorweekt van de inspanning, trok ik van mijn huid en wrong het uit. Gelukkig bleek de rest van de route minder uitdagend. Het landschap opende zich en de paden werden breder, alsof de natuur zich verontschuldigde voor de beproeving die ze me zojuist had opgelegd. Ruim op tijd bereikte ik mijn B&B in Tricase, mijn laatste stop voordat ik de laatste 18 kilometer naar Santa Maria di Leuca zou afleggen.In Tricase besloot ik twee nachten te blijven. Het vooruitzicht van een dag rust lonkte als een welkome beloning na de uitdagingen van de afgelopen weken. Even de tijd nemen om bij te komen, mijn vermoeide lichaam de kans geven om zich te herstellen.
Proficiat en applaus, heel veel respect voor deze geweldige prestatie. Ze
Dank je Cor
Hoi Hugo,
Het zit erop, vandaag op je 65e verjaardag.🥳
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag en met het einde van je lange pelgrimstocht!
Geweldig gedaan, mag je ontzettend trots op zijn!
Genoten van je mooie verhalen.
Hele fijn verjaardag vandaag en geniet van jullie vakantie samen!
Hein en Yvon
Dank je Hein en Yvon, we gaan nu samen genieten. Alleen is ook maar alleen, Groetjes Hugo
Hoi Hugo,
Heb echt genoten van je prachtige schrijfstijl en een heel uitdagend avontuur.
Dankjewel voor al die mooie verhalen.
Wens je een bijzonder fijne verjaardag samen met Annerieke toe!
Nu lekker samen napraten en relaxen.
Geniet ervan,
Groetjes Gerty
Dank je Gerty, morgen nog eventjes een kleine 20 km en dan zit het erop. Groetjes Hugo
Hoi Hugo
Morgen een bijzonder dag, de laatste kilometers van je reis maar gelukkig ook weer het begin van iets nieuws.
En dat op je 65e verjaardag wat een prachtig slot.
We gaan de verhalen en foto’s missen maar zijn ook blij je weer te treffen in ons prachtige stadje Ravenstein.
Hele diepe buiging en alvast een goed nieuw levensjaar gewenst.
Hartelijke groet,
Susan & Maurice Janssen
Hoi Susan en Marice, wat een leuke lieve reactie. Dank je hiervoor, wij gaan ons zeker treffen al is het ons nederig onderkomen maar. Op naar morgen. Ik zie er naar uit.
Groetjes Hugo
We hebben elkaar ontmoet in mei op de camping in Langres en samen koffie gedronken. We hebben je blog regelmatig gelezen.
Wat een fantastische reis is het geworden, heel bijzonder. Chapeau!
Geniet van het laatste stuk en alle ervaringen en herinneringen.
Groet Jan en Carolien
Dank je wel zjan en Carolien, wat lief dat jullie de moeite nemen om te reageren. Het was een lekker kopje koffie en fijn om weer even op een stoel te mogen zitten. Groetjes Hugo
Dat jouw slotetappe 111 wordt is niet zonder toeval. De drie enen worden ook gezien als symbool van de drie-eenheid van ‘de vader’, ‘de zoon’ en ‘de heilige geest’.
Hoe mooi wil je het hebben Hugo. Morgen stopt niet je avontuur maar begint er juist een.
En 6+5 is ook 11 en jij bent mij er een 😊 = 111
Groet van Dick
Dank je Dick, nu nog even rusten, vanavond lekker uit eten, kreeg een tip van een goede relatie. Morgenvroeg rond 11:01 u trek ik mijn wandelschoenen uit. Tot 3 oktober, saluti Ugo
Op naar een prachtige verjaardag met vreugde en om kijken en een vette omhelzing van thuis 🫶💪
Dank je Marco, ik zie er ook naar uit. Groetjes Hugo
Hugo, geniet van je rust en blijf heel dit laatste stukkie, gr.Anny en Koos
Vandaag weinig verplichtingen 😄 Groetjes Hugo
Voor morgen wens ik je een bijzondere dag. De laatste van deze prachtige tocht die wij, lezers, mee mochten beleven. Het zal een geweldige en emotionele dag worden op je 65e verjaardag.
Hoi Annemieke, ik laat het over mij heengaan, maar mij kennende zal het niet droog blijven. 😄 Groetjes Hugo
Haai Hugo , het lekker meelezen en genieten van je mooie beelden en avonturen is bijna gedaan. Succes met de laatste loodjes.
Grt Hugo Roos
Grazie Ugo, ci vediamo il 1 ottobre!!!
Dag Hugo,
Sterkte met de allerlaatste mijlen.
In gedachten liep en loop ik met je mee.
Alvast gefeliciteerd met je verjaardag!
Hartelijke groet, Thies
Dank je Thies, zware loodjes.😉
Dag Hugo, je bent bijna aan het einde van jouw reis, uiteindelijk is het een mooie pelgrimstocht geworden. Hugo alvast gefeliciteerd met je 65ste verjaardag en we zien je binnenkort weer in het Ravenstein.
Dank je Jan, we treffen elkaar snel. Groetjes Hugo
hi Hugo, ik leef nog extra met je mee op dit deel van je reis omdat ik veel plaatsen ook heb bezocht.
Ondanks jouw heel andere en mooie mindset plopt er wel een goed en eenvoudig eethuisje in mijn hoofd op, een geweldig pleintje waar s avonds wordt gezongen door mensen uit de buurt. (locanda del levante)
Weet je wat ik zo bijzonder vind: dat je voeten nu beginnen te protesteren. Het lijkt wel alsof ze aanvoelen dat er een eind komt aan deze tocht. Beleef de laatste loodjes heel bewust en sla dit gevoel op in je innerlijke systeem. Heel veel succes!
Hoi Ellen, mijn schoenen hebben het ook zwaar gehad, meer dan 2000 km, dat telt ook mee. Maar dat weerhoudt mij niet op de laatste kilometers Bedankt voor de tip. Even gekeken naar locanda del levante en het eten ziet er goed uit. Deze ga ik morgen eens bezoeken. Groetjes Hugo