25 augustus 105e etappe van Brindisi naar Torchiarolo

🚶 25 km
🏕️. B&B  Torchiarolo

Bericht aan mijn volgers op Komoot

Ik heb tijdens mijn wandeling naar Torchiarolo, na 7 km, Komoot afgesloten vanwege GPS problemen en verder gegaan op mijn Garmin. Ik liep een snelheid van tegen de 60 km/u. Bij het koppelen van mijn Garmin kreeg ik het bericht, dat mijn opslagcapaciteit was bereikt. Kennelijk lopen er niet zoveel mensen 3000 km? 😂

Na drie dagen in Brindisi voelde het vanochtend als een opluchting om weer te wandelen. De koele ochtendlucht omhulde me terwijl ik mijn weg vervolgde over paden die me langs uitgestrekte olijfboomgaarden en wijngaarden leidden. Het was een route waar het asfalt gelukkig weinig grip had, en de geur van de natuur overheerste.

Onderweg kwam ik nauwelijks mensen tegen, wat de stilte van de ochtend nog intenser maakte. Alleen op enkele akkers zag ik landarbeiders bezig met hun werk. Ze waren geconcentreerd bezig met het uitleggen van irrigatieslangen, een monotoon maar noodzakelijk werk. Toen ze me zagen naderen, pauzeerden ze even, blij met de onverwachte afleiding. Een pelgrim uit Nederland, dat kwam niet vaak voor in deze contreien. Hun nieuwsgierigheid leidde tot de bekende vragen, en ik beantwoorde ze met plezier. Hun verbazing en respect waren voelbaar, en met een vriendelijk “Buon Cammino” lieten ze me weer verder gaan.

Maar het was niet alleen de rust die indruk op me maakte. Voor het eerst werd ik geconfronteerd met de harde werkelijkheid van de ziekte die zoveel olijfbomen in deze regio heeft getroffen. Wat ooit sterke en trotse bomen waren, stonden er nu gehavend en beschadigd bij, de gevolgen van een onzichtbare vijand. Het was een desastreus gezicht, dat me diep raakte.

Toch was er ook een sprankje hoop.Bij veel bomen zag ik aan de onderkant nieuwe scheuten ontspruiten. Misschien, dacht ik, is dit de natuur die zichzelf herstelt, de dood gewaande stammen die hun eigen toekomst opnieuw proberen veilig te stellen.

Deze wandeling werd zo meer dan een eenvoudige tocht door het landschap; het was een reis door hoop en vergankelijkheid, door het verleden dat worstelt om opnieuw geboren te worden.

Desastreus, maar ik zag ook dat vanuit de onderzijde nieuwe scheuten de dood gewaande stammen mogelijk de toekomst veilig stelde.

26 augustus luieren in Torchiarolo

🚶 0 km
🏕️. B&B  Torchiarolo

Vanochtend begon mijn dag met een bezoek aan de plaatselijke supermarkt, waar ik mijn ontbijt bij elkaar scharrelde. In tegenstelling tot het traditionele Italiaanse ontbijt, koos ik voor iets eenvoudigs: fruit en yoghurt. Het voelde bijna als een luxe, een klein moment van huiselijkheid in een land waar zoetigheid en espresso de ochtend domineren. Met mijn ontbijt in de tas wandelde ik naar de kerk, een routine die inmiddels vertrouwd aanvoelt. Binnen was het stil, op een gesprek na dat gaande was tussen de priester en een vrouw die duidelijk bovengemiddeld toegewijd was aan haar geloof. Hun discussie was intens, maar toen ik aankwam, had de priester ineens een goed excuus om het gesprek af te ronden. Hij glimlachte naar me, maakte tijd voor mij, greep naar de stempel, en binnen een paar tellen had ik mijn felbegeerde bewijs van bezoek. Met de stempel in mijn pelgrimspaspoort liep ik terug naar mijn B&B.

Daar genoot ik in alle rust van mijn bescheiden ontbijt, terwijl ik me onderdompelde in een boek dat al een tijdje op me lag te wachten. Het was een heerlijk moment van sereniteit, een welverdiende pauze in het avontuur.

Na mijn stempel ben ik terug gelopen naar mijn B&B en heb ik heerlijk ontbeten en genoten van de rust.

In de avond was het nog lastig een restaurant te vinden wat open was.

Morgen zet ik mijn reis voort naar Lecce, de laatste grote stad die ik bezoek. Ik heb vier dagen gepland, niet alleen om tijd te winnen, maar zeker ook om deze parel van barokke pracht te verkennen. Met zijn vele kerken en stadspoorten belooft Lecce een hoogtepunt te worden, een plek waar geschiedenis en kunst samenkomen in een harmonie die alleen hier te vinden is. Ik kan niet wachten om me te verliezen in de smalle straatjes, om elke hoek een nieuwe verrassing te ontdekken, en om de schoonheid van deze stad in me op te nemen.