🚶 0000 km
🏕️. Camping

**Een Oase van Rust**

De afgelopen 2 dagen heb ik eindelijk de rust genomen waar ik achteraf gezien goed aan heb gedaan. Zonder wandelschoenen, zonder de “verplichting” verder te gaan. De volgende etappes komen wel, maar intussen genoot ik met volle teugen, al is het totaal iets anders dan de pelgrimsroute.

Op de camping waar ik verbleef, had ik me overgegeven aan de beperkingen van de plek. Monopoli, een schilderachtig stadje op slechts drie kilometer afstand, was dichtbij genoeg om te bezoeken, maar ver genoeg om mijn nieuwsgierigheid te temperen. In plaats van de tocht erheen te maken, enkel 3 km, koos ik ervoor me neer te leggen bij wat de camping te bieden had. Er was geen restaurant, enkel simpel brood en fastfood in de vorm van vooraf bereide pizza. En dat was voldoende.

De dageraad zag ik iedere ochtend opkomen, zelfs vanochtend, toen de zon om zes uur al haar eerste gouden stralen over het water naar mij stuurde.

Ik lag hiervoor al in zee, het water was mijn toevluchtsoord tegen de hitte die later op de dag ongenadig zou toeslaan met een gevoelstemperatuur van rond de 40 gr. Na mijn ochtendzwem begon de zon zijn kracht te laten zien, en ik zocht de schaduw op het terras, waar ik genoot van een ontbijt en kon ontspannen.

Met mijn boek in de hand en de stilte om me heen, voelde ik de rust in elke vezel van mijn lichaam. De zorgen om mijn voeten, die niet helemaal ongeschonden zijn, en het verkrijgen van een slaapplek, het was allemaal ver weg.

De temperatuur bleef stijgen, en hoewel ik nog elf rustdagen had om in te zetten, moest ik rekening houden met de hitte. Ik kon de routes inkorten als het nodig was. De gevoelstemperatuur lag nu rond de 40 graden. Maar eerst zou ik nog enkele dagen op een camping verblijven en misschien zelfs Lecce verkennen, een stad die me intrigeerde. Maar dat was voor later. Vandaag deed ik niets, en dat was genoeg.

Terwijl de zon langzaam zakte en de avond viel, voelde ik me uitgerust. De rustdagen op de camping hadden me de kans gegeven om opnieuw verbinding te maken met mezelf, om stil te staan bij wat echt belangrijk was. En dat was precies wat ik nodig had op deze pelgrimstocht.

Morgen zal ik mijn wandelschoenen weer aantrekken en richting Torre Canne lopen, een nieuwe bestemming op mijn pad. Of er een leuke camping in de buurt is, zal ik dan wel zien. Kamers, B&B’s en hotels zijn hier onbetaalbaar, met prijzen tussen de 900 en 1500 euro per nacht. Dat is geen optie, dan blijf ik trouw aan mijn tent, de campings of de eenvoud van wild kamperen. Ik ben benieuwd, wat voor luxe stad ik morgen binnen wandel. De ogen zullen  op Swiebertje gericht zijn. 😃 We gaan het morgen meemaken.