3 augustus 90e etappe van Solopaca naar Benevento

🚶 35 km
🏕️. B&B Domus Isidis

Komoot; Naar aanleiding van enkele vragen van volgers, nog een verduidelijking op het bericht van gisteren voor de Komoot volgers. Komoot gaf onjuist aan, dat ik in de verkeerde richting liep en na enige tijd wanneer de juiste locatie weer werd aangegeven, telde Komoot deze km’s extra. Zie hieronder een voorbeeld:

De ochtend begon vroeg, zelfs voordat de zon volledig op was.  Om kwart voor 6 stond ik al klaar voor een nieuwe etappe. De lucht was licht bewolkt en een frisse wind blies zachtjes, wat het weer aangenaam maakte.

Terwijl ik liep, probeerde de zon door de wolken heen te breken. Het lukte uiteindelijk rond 10 uur, en met de komst van de zon werd de lucht meteen drukkend.

Het transpireren begon al snel, wat onvermijdelijk was in de vochtige warmte. Gedurende de ochtend werd de bewolking dikker, en hoewel de temperatuur niet boven de 35 graden kwam, bleef het benauwd. Ik realiseerde mij, dat ik al enkele dagen geleden Lazio achter me heb gelaten en we inmiddels in de regio Campalia zitten. Onderweg nam ik de tijd om enkele mooie plaatjes te schieten van het landschap.

De omgeving was prachtig en de mensen waren vriendelijk. Ik werd veel begroet, voornamelijk met claxons. Zelfs toen ik op een parallelweg naast de snelweg liep, hoorde ik de hoorns van auto’s die me begroetten. Het voelde goed om die vriendelijke signalen te ontvangen, ook al kende ik niemand persoonlijk. Wat verderop zag ik een wijnboer bezig in zijn wijngaard. De man keek geïnteresseerd naar me, en na een korte begroeting besloot ik hem aan te spreken. Ondanks mijn beperkte kennis van de Italiaanse taal, waagde ik een poging om een gesprek aan te knopen. Ik vroeg hoeveel liter wijn hij verwachtte te produceren van zijn wijngaard, die ik schatte op ongeveer 1,5 hectare. De boer, die zich voorstelde als Antonio, begon enthousiast te vertellen. Hoewel ik slechts een paar woorden verstond, zoals “fermentatie”, kreeg ik in vijf minuten een spoedcursus wijn maken in een Italiaans dialect. Ik bedankte Antonio voor zijn uitleg, ook al had ik niet alles begrepen. Gelukkig is er altijd het internet om later meer te leren.

Toen ik Benevento bereikte, was ik aangenaam verrast door de uitstraling van deze middelgrote stad.

Otto, de verhuurder van mijn accommodatie, wachtte me al op. Hij leidde me door een poort naar een kleine binnenplaats en vervolgens via stenen trappen naar de bovenste verdieping. Ik denk dat het de tweede verdieping was. De kamer was klein maar schoon, met een eigen badkamer. Het was eenvoudig, maar als pelgrim vraag je niet veel meer dan een bed en sanitair. De kamer had zelfs een koelkast, een tv, en een ontbijt inbegrepen, alles voor een goede prijs-kwaliteitverhouding. Ik was meer dan tevreden.

Na een verfrissende douche en een snel wasje, was het tijd om de stad te verkennen. Ik begon met een welverdiend biertje en at daarna een heerlijke maaltijd. Ik koos voor groenten als antipasti en twee pastagerechten als primo.

Ik heb onder het avondeten besloten vanaf nu de routes te lopen zoals op de app van Via Francigena staan. Deze zijn korter en in veel gevallen worden er slaapplaatsen aangegeven, die zich meer op de pelgrim richten. Ik merk, dat de lange etappes mij beginnen op te breken, iets wat ik niet wil en ik heb de ruimte.

Het was een lange dag geweest en de vermoeidheid begon toe te slaan. Al snel vond ik mezelf terug in bed, klaar voor een welverdiende slaap. De rust viel als een deken over me heen, en ik viel snel in een diepe, droomloze slaap, klaar voor de avonturen van de volgende dag.

4 augustus 91e etappe van Benevento naar Buonalbergo

🚶 25 km
🏕️. Casa di Pellegrino

De dag begon met een frisse ochtendbries in de bergen. De zon was nog niet helemaal doorgebroken, waardoor ik het grootste deel van de wandeling in de schaduw kon lopen. Het was perfect wandelweer: de combinatie van de frisse wind en de aangename temperatuur maakte de tocht zeer comfortabel. De route was duidelijk aangegeven, wat een groot voordeel was; zo was er geen risico om vast te komen zitten in ondoordringbare bossen.

Onderweg genoten van de adembenemende uitzichten die de bergen te bieden hadden.

Hoewel ik hoopte onderweg een koffiebar tegen te komen voor een snelle koffiepauze, bleek dat helaas niet het geval. Op ongeveer driekwart van de route vond ik gelukkig een bankje onder een overkapping, een ideale plek om even te pauzeren. Ik nam wat noten en crackers om energie op te doen voor het laatste stuk van de tocht, dat enkele steile beklimmingen en afdalingen zou omvatten.Terwijl ik daar zat, kwam er een andere wandelaar voorbij met een kleine rugzak.

Later, toen onze paden zich kruisten, raakten we aan de praat. Erica kwam uit Milaan en was bezig met een deel van de Via Francigena, van Benevento naar Brindisi. Toevallig liepen we die dag hetzelfde traject naar Buonalbergo. In de verte zag ik het kleine dorpje tegen de bergwand liggen; een laatste uitdaging, want het betekende nog een flinke klim. Bij het betreden van de laatste straat in Buonalbergo werd ik plotseling aangesproken. “Ben jij Ugo?” vroeg iemand. Ik werd verwacht en kreeg meteen allerlei nuttige informatie over openingstijden van de winkel en bar en praktische informatie met betrekking tot de overnachting. Het voelde als een warm welkom na een lange, maar prachtige dag in de bergen.

Het was een hectische dag. Ik moest snel zijn met douchen, want de openingstijden van de winkel waren eigenlijk sluitingstijden, wat betekende dat ik niet veel tijd had. Onderweg naar de winkel kwam ik Erica tegen, die er helemaal uitgeput uitzag. Ze had duidelijk een zware dag achter de rug. Erica was een jonge vrouw die haar eerste wandeling maakte om haar hoofd leeg te maken. Daarna haastte ik me naar de winkel en kwam net op tijd aan om wat fruit, water en frisdrank in te slaan.Na het winkelen besloot ik even te rusten. Later ontmoette ik Erica weer, en we besloten samen iets te gaan drinken. We praatten over haar wandeling en hoe het haar hielp om te ontsnappen aan de dagelijkse sleur.

Om acht uur werden we verwacht voor het avondeten. Samen met Erica en de bewoners Fernanda en Antonio genoten we van een heerlijke maaltijd.

Het was een gezellige avond, al maakte de taalbarrière de conversatie soms lastig. Gelukkig kon Erica waar nodig vertalen, wat de communicatie vergemakkelijkte. Na de maaltijd bedankte ik onze gastheer en gastvrouw voor hun gastvrijheid en wenste iedereen een goede nacht. Mij werd een buon Cammino gewenst.