🚶 27 km
🏕️. B&B

Vandaag heb ik mijn route iets aangepast op basis van de ervaringen van gisteren. Ook vandaag zou ik door een nationaal park lopen, vergelijkbaar met het park van gisteren, wat geen succes was. Daarom koos ik ervoor om mijn dag iets anders in te delen. Net als de vorige dag startte ik vroeg om tijdig in Anagni aan te komen. Hoewel de route grotendeels over asfalt liep, waren er prachtige binnenwegen die adembenemende vergezichten boden.

Onderweg heb ik verschillende pauzes ingelast, waaronder mijn inmiddels vaste ritueel: een ontbijt bestaande uit een cappuccino,  glaasje water en een croissantje crèma.

De claxons ben ik inmiddels wel gewend, maar het blijft een feit dat Italianen niet alleen veel praten, maar ook veel gebaren. Vooral het gebaar waarbij ze hun duim en vingers tegen elkaar houden en hun hand omhoog steken, dat betekent zoiets als: “Waar ben je mee bezig?”

Ongeveer halverwege de route werd ik vanaf de andere kant van de weg aangesproken door iemand die vroeg of ik een Camino liep. Toen ik dit bevestigde, vroeg hij of ik een koffie wilde. Dat aanbod sloeg ik niet af en ik volgde hem naar zijn zaak, een winkel vol industrieel gereedschap. Het deed me denken aan Pehavo of van der Blij, voor mijn collega’s bij VBI zal dat bekend klinken.

Eenmaal binnen wilde iedereen alles van me weten en men was behoorlijk verbaasd over mijn verhaal. Iedereen die binnenkwam kreeg het hele verhaal te horen. Uiteindelijk kreeg ik nog wat relatiegeschenken toegestopt: twee thermoflessen en een toepasselijk oranje T-shirt met de tekst: “Onder water houd ik langer vol dan werken”.😁🙃

Na nog een foto met de enthousiaste medewerkers en de eigenaar Massimo, bedankte ik hen hartelijk en wenste hen met een knipoog een “buona giornata di lavoro” toe.

Met nog 14 kilometer te gaan, maakte ik nog één korte stop en had ik gepland rond half één aan te komen in Anagni. Op afstand maakte ik een foto van Anagni, een oude stad op een berg. En warempel een bord waarop Via Francigena is aangegeven, maar dan wel richting Rome.

Terwijl ik nadacht over hoe ik er naartoe zou lopen, stopte er een auto naast me. De bestuurder vroeg of ik naar Anagni ging. Toen ik bevestigde dat ik daar zou overnachten, bood hij aan me mee te nemen. Hoewel ze geen woord Engels spraken, stelde ik mezelf voor aan Magdalena en Luca. Het was nog geen twee kilometer en de bedoeling van een Camino, maar ze stonden erop me mee te nemen. Mijn zware rugzak werd van mijn rug gehaald, tot verbazing van Luca, die schrok van het gewicht. Ik schoot evenals zijn vriendin in de lach. De auto moest flink terugschakelen om de steile weg naar boven te halen, maar we kwamen er.

Ik heb beiden bedankt en bij het wegrijden, ging het maar net goed of er zat nog een deuk bij.

De laatste 200 meter liep ik weer zelf, aangezien ik in het prachtige oude deel van de stad verbleef.De B&B stond op een mooie locatie net binnen de stadspoort. Een verrassende entree en een leuke indeling. Na aankomst nam ik een verfrissende douche, deed ik de was en genoot ik van een heerlijke lunch.

Voor het diner nog door de stad gelopen. In de kathedraal een Timbro gehaald. En nog wat foto’s gemaakt. Wat een mooie stad, “nog” niet door toeristen bedorven.

Jammer van de auto’s, maar anders 200 tot 300m hoogteverschil.

Morgen naar Veroli, eens kijken wat dat brengt.