21 juli Vetralla naar Sutri (overnacht in Capranica)

🚶 32 km
🏕️. B&B, Pop Road to Rome, met een mooi verhaal

De warmte en de hoogtemeters in combinatie met de afstand hebben mij doen besluiten vanochtend al om 5:30 u te vertrekken. Ik was al om 10 u in Capranica, niet erbij stil gestaan, dat ik in deze plaats zou slapen. Meestal gebruik ik voor mijn slaapplaats maps naast Komoot, wanneer ik er bijna ben. Gezien het vroege tijdstip heb ik hier niet aan gedacht. Ik realiseerde mij dit ongeveer 1 km voor Sutri. Dan maar doorlopen. Achteraf een verkeerde beslissing, ongeveer 8 km extra. Onderweg liep ik ook nog een bijzondere pelgrim voorbij, met in verhouding een zware bepakking.

Bijkomend voordeel, het was wel een mooie route, met bijna geen asfalt en veel schaduw.

En dan het verhaal van de overnachting. Ik was gecharmeerd door het verhaal en het klopt ook nog. Een accomodatie gerund door pelgrims en gebaseerd op donatie. Bij aankomst werd ik verwelkomd door Anthony, een Amerikaan bevriend met de initiatiefnemers, Gelijk kreeg ik de vraag of ik iets wilde drinken, water, bier, wijn. Het diner voor de avond was ook geregeld, evenals het ontbijt. Extra leuk maakte het, dat Daniel er ook was. Toen hij hoorde, dat er een een Nederlander onderweg was, vroeg hij of die toevallig Hugo heette en dat werd bevestigd. Hij liet gelijk een foto zien van mij en zei, dat is de Nederlander met de vlag. Hij bleef  voor een tweede nacht. Het werd gezellig, met een heerlijk menu, waaraan niets ontbrak, een antipasti, een primo, een secundo en afgesloten met een Limoncello.

Voor wie geïnteresseerd is in de achtergrond en dat zullen leden van onze vereniging Pelgrimswegen zeker zijn. Zie hiervoor www.Roadtorome.org

22 juli van Capranica naar Campagnano di Roma

🚶 32 km
🏕️. Ostello Parochia

De dag begon in alle vroegte, toen de wereld nog stil en fris was. De lucht was zacht bewolkt en er waaide een verkwikkend briesje dat de temperatuur draaglijk maakte. Dit was het perfecte begin van mijn wandeling. Al snel ontmoette ik een jong Italiaans stel, Alessandro en Asia.

We raakten in gesprek en er was meteen een klik. Later op de dag zou ik hen opnieuw ontmoeten bij het Ostello, maar daarover later meer.Tijdens het wandelen vertelde Alessandro mij dat ze mijn vlag hadden gevonden, vastgehaakt in een boom. Ze hadden hem meegenomen naar het Ostello, wat een toevallige en hartverwarmende daad van vriendelijkheid was. Tegen de middag begon de temperatuur echter te stijgen. De lucht werd zwoel en kleverig, en hoewel de wolken dreigden, bleef het droog. De paden waren prachtig, soms bijna onzichtbaar in hun natuurlijke schoonheid.

Bij aankomst bij het Ostello moest ik wachten tot 15:00 uur om in te checken. Ik besloot mezelf te trakteren op een heerlijk bord pasta en een koud biertje.

Het wachten viel zo een stuk minder zwaar. De incheckprocedure werd verzorgd door een oudere man, wiens naam mij helaas is ontschoten. Hij begroette me koel en somde de vijf geboden van het Ostello op. Een stemmetje in mij fluisterde: “Hugo, rustig blijven.” Gedurende deze reis had ik geleerd om kalm te blijven, ongeacht de situatie. Later bleek dat deze man toch niet zo onaardig was. Hij legde uit dat hij liever één pelgrim met een oprecht verhaal ontving dan dertig anonieme gasten.Tegen de avond kwamen Alessandro en Asia aan. Nadat ze zich hadden opgefrist, bedankte ik hen hartelijk voor het terugbrengen van mijn vlag. Als blijk van mijn waardering trakteerde ik hen op een drankje en we besloten samen te gaan eten. De zwoele nacht viel in en terwijl we onze laatste gesprekken van de dag voerden, wisten we dat de vriendschappen die we hadden gesloten, ondanks de snurkende aanwezigheid van Jean Luc, de nachtelijke sereniteit alleen maar zouden versterken. Zo eindigde de dag met een gevoel van verbondenheid en dankbaarheid. De natuur, de ontmoetingen en de onverwachte vriendelijkheid maakten deze dag tot een onvergetelijk hoofdstuk in mijn reis.