75e etappe van Montefiascone naar Viterbo

🚶 26 km
🏕️. Ostello

Het was iets na zeven uur ’s ochtends toen ik vertrok, eigenlijk al te laat, want het zou een warme dag worden. De eerste zeven kilometer van mijn slaapplaats naar het startpunt vormden al een aardige klim en ik wist dat de hele dag nagenoeg geen schaduw zou bieden.

Het was even wennen, na een week van passiviteit, maar ik voelde de energie langzaam terugkomen.De temperatuur steeg snel en tegen de middag was het ergens rond de veertig graden. Onderweg werd ik vaak begroet door voorbijgangers en pelgrims. Twee pelgrims op de fiets wensten me een “Buon Cammino”. Die woorden deden me goed; een klein gebaar van vriendelijkheid dat me moed gaf.

De route zelf was prachtig, met adembenemende uitzichten die het zware lopen iets draaglijker maakten.

Toen ik via een van de stadspoorten Viterbo binnenliep, was ik opgelucht.

Bij het Ostello aangekomen, bleek er gelukkig nog plaats te zijn. Ik deelde de kamer met drie Fransen: een echtpaar op de fiets en een man, Adrian, die te voet was, maar na deze etappe zou stoppen. Hij had dit jaar al 2500 kilometer gelopen, waaronder een route naar Santiago de Compostella, en vond het nu te warm om verder te gaan.Mijn backpack zette ik buiten de slaapruimte, zodat ik de anderen niet zou storen als ik vroeg opstond. De hitte en mijn slaaptekort van de afgelopen week speelden ook mij parten. Toen ik vanmiddag van een bank opstond, voelde ik me duizelig. Ik besloot even te rusten, maar een half uur later, bij het opstaan, was ik nog steeds draaierig. Voordat ik ging eten, heb ik nog een uur geslapen. In het restaurant was ik te moe om te eten en liet ik de helft van mijn maaltijd staan. Terug in het Ostello voerde ik nog een korte sociale conversatie met het Franse echtpaar, waarna ik me tegen half negen terugtrok. Ik las drie pagina’s in mijn boek en viel toen als een blok in slaap. Ik hoorde niemand meer en werd pas tegen zes uur ’s ochtends wakker.

20 juli 76e etappe van Viterbo naar Vetralla

🚶 19 km
🏕️. Ostello

De goede nachtrust had mij goed gedaan. Ik had er zin in en tegen 7 uur vertrok ik na eerst afscheid te hebben genomen van Adrien (Het Franse echtpaar was al vertrokken). Adrien wilde nog op de foto en nog één waar ik alleen op sta.

Vandaag een korte etappe van nog geen 20 km, iets minder warm en meer schaduw. Onderweg ben ik enkel wat auto’s tegen gekomen. Op de stoffige paden ging de voet consequent van het gaspedaal, zodat ik geen stof hoefde te happen.

Iets na half elf bereikte ik het ostello en was ik vermoeider dan verwacht. Ik heb er twee vijanden bij, de zon en mijn schoenen. De zon daar heb ik geen invloed op, maar de zolen van mijn schoenen, due gaan het niet redden verwacht ik. Op een verhard pad, met gebroken stenen worden mijn voeten aardig op de proef gesteld. Ik had mij nog niet aangemeld, maar er was plaats. Degene die dit regelt zou er met 10 minuten zijn, had ik mooi de tijd om Nina even te bellen en te feliciteren met haar nieuwe job. Tijdens de incheck bleek ik zelfs de enige pelgrim te zijn. Na de incheck even gedoucht en mijn met zweet doorweekte kleding gewassen, waarna ik even ben gaan liggen. Aansluitend even door het stadje gelopen en wat kleins gegeten. Bij het naar buiten gaan werd ik door 2 pelgrims aangesproken. Ik had ze niet herkend, maar zij sliepen vanacht in hetzelfde hostel, maar op een andere kamer en waren half vier al vertrokken. Zij hebben een andere route gelopen, 3 km langer en waren net aangekomen. Hierna weer terug naar het hostel en weer wat gaan rusten.