6 juli San van Ponte d’Arbia naar Quirico d’Orcia 

🚶 28 km
🏕️. B&B

Het beloofde een mooie maar warme dag te worden, met temperaturen die zouden stijgen tot boven de 30 graden. Om die reden besloot ik vroeg aan mijn wandeling te beginnen. De klok gaf 6 uur aan en ik had er zin in. De enige zorg die ik had, was dat ik geen slaapplaats zou vinden voor het einde van mijn geplande route. Ik wilde namelijk geen lange route lopen in verband met mijn scheenbeenblessure. Toen ik echter de eerste stappen zette en de omgeving in mij opnam, werden mijn zorgen al snel vergeten. De opkomende zon wierp een gouden gloed over de wonderschone natuur, en ik wist meteen dat dit een bijzondere dag zou worden.

Laat ik voordat ik verder vertel, jullie eerst laten meegenieten van de prachtige plaatjes die ik vandaag heb geschoten. De route was adembenemend.

De velden waren deels verborgen onder de opstijgende waterdamp, de vogels zongen hun ochtendliederen en de wereld leek even perfect. Maar terwijl ik verder liep, werd het duidelijk dat de voorzieningen onderweg beperkt waren. Er was geen mogelijkheid voor een kop koffie, een lunch, laat staan een slaapplek. Ondanks de hitte en de afwezigheid van rustplaatsen, zette ik door. Uiteindelijk heb ik die dag bijna 30 kilometer gelopen. De combinatie van de afstand en de dalingen bleek echter iets teveel van het goede. Aan het eind van de dag gaf mijn scheenbeen een behoorlijke reactie: het was dik en warm.In een bar restaurant heb ik voetbal gekeken, samen met enkele Zwitsers, Zweden, een Australiër en natuurlijk enkele Italianen. Morgen ga ik de route halveren en mijn tempo nog verder verlagen. Aan het eind van de dag zal ik mijn plan trekken en ervoor zorgen dat het niet verslechterd. Het was een dag vol schoonheid en voldoening.

7 juli van Quirico d’Orcia naar Gallina

🚶 18 km
🏕️. Ostello Gallina

Het was weer een leuke dag met een prachtige route die mij over betoverende paden leidde en verschillende bijzondere ontmoetingen opleverde. Hoewel de dag begon met dreigende bewolking, maakten de wolken al snel plaats voor de zon. Onderweg ontmoette ik drie Italiaanse vrouwen, die voor enkele dagen de Via Francigena liepen. Samen met Rudi en deze Italianen zongen we een liedje voor mijn jongste kleindochter Guusje, die vandaag haar eerste verjaardag viert. Het was een hartverwarmend moment dat de vreugde van deze bijzondere dag nog vergrootte.

Zoals ik gisteren al aangaf, liep ik de route op een aangepaste snelheid. Vooral de afdalingen nam ik extra voorzichtig, in verband met mijn scheenbeen. Laat ik jullie meenemen met de volgende foto’s die een impressie geven van mijn wandeling.

In de loop van de middag, na 18 kilometer, bereikte ik het dorp Gallina. Daar genoot ik eerst van een heerlijke risotto voordat ik het hostel opzocht. Rudi was er al, evenals een Tsjechische vrouw genaamd Teresa, en later kwam er nog een Amerikaan, Theo, aanlopen. De ontvangst in het hostel was hartelijk en we werden zelfs verwend met heerlijke zelfgemaakte appeltaart.

’s Avonds heb ik samen met Erik het diner verzorgd.

Wat betreft mijn plan ten aanzien van mijn scheenbeen: hoewel het vandaag goed ging, wil ik het zekere voor het onzekere nemen. Morgen staat er een zware route op het programma, met een steile afdaling. Juist die afdaling heeft mij doen besluiten om voor  dat deel de bus te nemen en dan de etappe naar Bolsena te lopen.In Bolsena verruil ik Toscane voor Lazio. Daar zal ik op een camping een paar dagen rust nemen en overweeg ik toch een huisarts te bezoeken.