26 juni 64e etappe van Sarzana naar Pietrasanta
🚶 39 km
🏕️. Hotel in Pietrasanta
Vanochtend vertrok ik vroeg en in stilte, zodat Giulia nog lekker kon doorslapen. Ik ben haar erg dankbaar voor haar gastvrijheid en heb dit later ook met een appje laten weten. Misschien zien we elkaar nog in Siena en anders in München, waar Annerieke en ik tijdens onze terugreis langs zullen gaan en waar Giulia woont. Het was zo vroeg dat zelfs de koffietentjes nog gesloten waren. De eerste die ik tegenkwam, was net buiten Sarzana, naast een tankstation. Daar bestelde ik een cappuccino, een croissantje crèma en nog een broodje.
Al snel raakte ik aan de praat met de locals die snel een bakkie kwamen doen. Hoewel ik eigenlijk van plan was om snel verder te gaan, waren ze zeer geïnteresseerd in mijn reis. Hoe meer ik vertelde, hoe groter hun verbazing en respect. Uiteindelijk schudde ik enkele handen en ging verder.Het was weer een bijzondere dag. Het was Annerieke’s laatste werkdag, en aan het einde van de dag zou ik Maarten en Miranda treffen. Ik zette flink de pas erin. De route zelf was niet zo bijzonder, met veel lopen langs een drukke weg met sinaasappelbomen.
Na enige tijd vond ik een leuker pad, en na wat klimwerk zat ik alweer redelijk hoog in de bergen. Vanaf daar had ik een prachtig uitzicht op de Middellandse Zee.
Tegen drie uur in de middag kwam ik aan in Pietrasanta. Ik verwisselde mijn doorweekte T-shirt voor een droog exemplaar en bestelde een biertje en een water op een terras, in afwachting van Maarten en Miranda. Maarten had zich in de afstand vergist; hij dacht dat ik meer richting Bologna zou lopen. Nu was het echter nog ruim 250 km. Terwijl ik naar de voorbijgaande toeristen keek, voelde ik iets hards bij mijn knie. Tot mijn schrik ontdekte ik dat een teek zich in mijn rechterbeen had vastgezet.
Met de tekenpen lukte het niet, dus moest ik met een pincet aan de slag. Het ging moeizaam, en een pootje bleef in mijn been, wat ik met een naald zo goed mogelijk verwijderde. Plotseling stonden Maarten en Miranda voor me. We omhelsden elkaar stevig en het blijft bijzonder dat ze dit voor mij over hebben.
We bestelden alvast een kleine hap en een drankje. Maarten vertelde dat hij vanavond niet meer terug zou rijden en een hotel had geboekt.Ik besloot hetzelfde hotel te nemen. Na even opgefrist te hebben, genoten we van wat de stad te bieden had. Pietrasanta staat bol van de kunst, met werken van marmer en andere materialen.
Na een heerlijke diner en gezellige gesprekken, vloog de tijd voorbij. Voor we het wisten, was het al laat en keerden we terug naar het hotel voor een welverdiende nachtrust.
27 juni van Pietrasanta naar Lucca
🚶 35 km
🏕️. B&B in Lucca
We hadden om acht uur afgesproken voor het ontbijt. Toen ik op de klok keek, merkte ik dat de tijd was aangebroken en ik voelde een knagende trek in mijn maag. Zonder verder te aarzelen, besloot ik alvast iets te nemen. Het was een prima ontbijt, met een overvloed aan lekkernijen die ons niets te kort deden komen.
Tegen negen uur was het tijd om afscheid te nemen. Zoals altijd viel dit me zwaar. De emotie had weer grip op me en met een paar stevige knuffels, natte ogen en een hartelijk “houdoe”, begon ik aan mijn trip naar Lucca.
Vanmorgen had ik al vroeg besloten dat ik in Lucca een rustdag zou nemen en daarom twee nachten zou blijven. Aangezien het seizoen was begonnen en de drukte toenam, had ik via internet een B&B vastgelegd, net buiten de stadsmuren, maar toch dicht bij het centrum.De tocht naar Lucca voerde me over enkele prachtige bergpaden. Ze waren steil, maar oh, zo mooi.
De afdalingen waren pittig en vereisten de nodige concentratie om overeind te blijven.
Morgen ga ik Lucca eens goed bekijken. Het is al zo’n 25 of misschien zelfs 30 jaar geleden dat ik hier met ons gezin was. Nina en Max waren toen in ieder geval nog klein. Wat mij betreft, staat Lucca in de top 10 van mooie stadjes, al is er tegenwoordig wel veel toerisme. Met deze herinneringen in mijn hoofd en een gevoel van avontuur in mijn hart, kijk ik uit naar wat morgen zal brengen. In ieder geval een dagje rust.
Ha Hugo, mooi om te constateren dat het goed met je blijft gaan. Groetjes.
Hey partner,
Zal ook eens een reactie geven op je blog. We hebben elke dag contact maar via deze weg wil ik toch ook even laten weten dat je mooi schrijft en heel goed je avonturen verwoord!
Leuk om te lezen en leuk dat Maarten en Miranda je een bezoekje brachten. Dat waardeer je enorm dat weet ik zeker. Zo goed ken ik je wel.:-)
Dikke kus Annerieke
Dank je, Annerieke
Hey camino-held. Wat leuk om Ravenstein (Maarten en Miranda) even vast te mogen houden. Je blijft ook in ons hart. Groetjes vanuit een zonnig Noorwegen (voorbij de poolgrens) M en T
Was inderdaad heel leuk. Wij zitten aardig ver van elkaar. Helemaal de poolgrens voorbij. Al ijsberen in zwembroek gezien? Groetjes vanuit een zonnig en warm Lucca, Hugo
Heeej Huug….. met bewondering lees ik je verslag… fijn dat er zo nu en dan vrienden om ff gewoon Brabants te praten… en ik snap ook de emotie die je bij het afscheid overvalt…
In Limburg zeggen ze:
hald mood, keumt good
Liefs uit Horst en geniet ondanks of dankzij alle inspanningen.. 💋
Het zal sowieso rustiger worden, ook met pelgrims omdat er maar weinig tot geen zijn die na Rome doorgaan. Of zoals een Italiaan mij tijdens een rustpauze vol respect zei; “You must be crazy!!!” 😀