10 juni 46e etappe van Vèrres naar Ivrea
🚶 24 km
🏕️ camping in Pont St. Martin
Wat was ik blij met het bezoek op het einde van de dag. Nico en Mieke (vrienden uit Ravenstein) zijn mij komen opzoeken. Na hun vakantie in Istrië, besloten ze met de caravan, 400 km om te rijden om mij een hart onder de riem te steken. Wat ontzettend fijn en bijzonder weer.
Deze etappe laat ik de beelden spreken, langzaam ga ik de bergen achter mij laten.
11 juni 47e en 48e etappe van Pont St. Martin naar Cavaglià
🚶 35 km
🏕️ B&B in Cavaglià
Eerst ontbijt met Nico en Mieke, waarna ik afscheid heb genomen. Het blijven emotionele momenten. Het was kort maar zeer waardevol.
Het was een dag vol onverwachte ontmoetingen en avonturen. Twee keer die dag kwam ik oude bekenden tegen
Eerst deze dag trof ik Ju (uitgesproken als Chu), die ik eerder had ontmoet in een grotere groep bij L’Hostel op Grand Bernard. We liepen samen een paar kilometer op totdat onze wegen zich scheidden
Later waren daar Hans en Renate, een broer en zus die ik eerder op een andere dag kort had gesproken. We herkenden elkaar meteen en besloten samen een heel stuk op te lopen tot Ivrea, hun eindbestemming van die dag. Het was een gezellig weerzien vol leuke gesprekken.
Mijn plan was om de nacht op een camping door te brengen, maar bij aankomst bleek de camping die ik in gedachten had, definitief gesloten te zijn. Renate had het me wel verteld, maar ik had blijkbaar niet goed geluisterd.Terwijl de lucht dreigend betrok en donderslagen dichterbij kwamen, besloot ik eerst iets te drinken voordat ik verderging. Plotseling barstte de hemel open. Ik wist nog net mijn regenhoes aan te brengen, maar voor mijn poncho was het al te laat. In een mum van tijd was ik tot op mijn vel toe nat. De regen viel met bakken uit de lucht en ik zocht wanhopig naar een schuilplaats, maar dat had eigenlijk geen zin meer. De eerste mogelijkheid die zich aandiende was een camperplaats met een groot grasveld, perfect voor mijn tentje, dacht ik. Helaas bleek dat vanuit de overheid hier geen tenten waren toegestaan. Een B&B werd me aangeboden, maar de laatste betaalbare kamers waren net vergeven. De prijs voor de overige kamers was ver boven mijn budget. Teleurgesteld besloot ik voor de moeite maar een biertje te bestellen. Ik had nog geen slok genomen of er werd een betere prijs voorgesteld. Met een zucht van verlichting stemde ik toe. Zo eindigde een dag vol toevallige ontmoetingen, verregende wandeling en uiteindelijk een onverwachte comfortabele overnachting.
“Die Pelgrimstochten zijn niet zo lang vanwege de prestatie, maar omdat er dan een moment komt waarop alleen je eigen ademfrequentie nog de maat der dingen wordt en je daardoor automatisch onderdeel bent van het grote geheel.” Dan komen er oplossingen en aanreikingen vanuit richtingen die je niet had verwacht – en dat ga je de rest van je leven als een grote schat en energiebron in je hart meedragen.
Dank voor je videoboodschap overigens Hugo – bijzonder mens!
Mooi verwoord Dick, zo ervaar ik het ook. Overigens vind ik mij niet bijzonder, alleen ga ik soms anders om met wat er op mijn pad komt, dan wat men van mij verwacht. 😉
Volgens mij gaat het je goed. Het stelt gerust dat wanneer je vertelt over een lange mars door zware regen, je verhaal wordt afgesloten met een bevrijdend “toen ging ik wat drinken.” Hup Hugo – moedig voorwaarts!
Hoi, vandaag eindelijk tijd genomen om je wandeling van je te gaan bekijken. Wauw, respect. heel mooie foto’s ook. ik ga nu zeker vaker kijken. Groetjes uit Dennenburg.
Dank je Nelly. Groetjes Hugo
Wat knap toch van je dat je elke keer na een hele dag lopen een teleurstelling van een dicht restaurantje of camping en niet weten of je ergens kunt slaoen, toch de moed erin blijft houden.. petje af hoor..
Och en vandaag was er ook weer een uitdaging. Ik denk een boer die het niet eens is met beleid en dan een pad afsluit. 🤨