8 juni  44e etappe van Aosta naar Saint-Vincent

🚶  33 km
🏕️ Camping Saint-Vincent

Na een klamme nacht, zo begon ook deze wandeldag. De benauwdheid hield de hele dag aan. Af en toe vielen er lichte buitjes, maar de schoonheid van de omgeving maakte weer veel goed. De besneeuwde bergtoppen torenden majestueus boven de groene valleien uit en de vergezichten waren adembenemend.

Onderweg kwamen verrassende gebouwen in zicht, die de wandeling een extra dimensie gaven.

Het was geen gemakkelijke tocht. Ik wist dat er bijna 700 hoogtemeters moesten worden overwonnen, maar de aard van de stijgingen overtrof mijn verwachtingen. Delen van het pad hadden stijgingspercentages van wel 12% of hoger, wat de inspanning aanzienlijk vergrootte. Tot overmaat van ramp ben ik twee keer gevallen. De eerste keer was tijdens een steile afdaling, waar het fijne losse materiaal op de vaste ondergrond ervoor zorgde dat ik pardoes uitgleed. Gelukkig had ik mijn wandelstokken bij me; zonder deze had ik waarschijnlijk enkele meters naar beneden gerold, met alle mogelijke gevolgen van dien.

De tweede valpartij gebeurde op een soortgelijke manier, maar deze keer was het gemaaid gras dat me parten speelde. De ondergrond was glad en onstabiel, net als bij de eerste val. Een ander gevaar dat op de loer lag, was dat we nog vroeg in het seizoen zaten. Paden door weilanden waren nog niet platgetreden, waardoor ze soms nauwelijks zichtbaar waren. Dit leidde ertoe dat ik mijn voet op een richel zette en bijna verzwikte, iets wat ik gelukkig met een snelle reflex kon voorkomen. Een ongeluk zit echt in een klein hoekje; elke stap moet zorgvuldig worden gezet.

Na een lange dag wandelen, arriveerde ik eindelijk bij een camping. Deze lag iets verder dan gepland, waardoor ik nog enkele kilometers extra moest lopen. Die kilometers neem ik morgen van de route af. De ontvangst op de camping was hartelijk en gemoedelijk, wat een welkome verrassing was na zo’n inspannende dag. Een bijkomend voordeel was het restaurant ter plaatse, waar ook de lokale bevolking graag kwam eten. Dat is altijd een goed teken. Het enige minpunt was de regen die ’s avonds wat toenam, maar dat is een factor die je niet in de hand hebt. Ondanks de uitdagingen en ontberingen van de dag, kon ik tevreden terugkijken op de schoonheid van de wandeling en de gastvrijheid die ik aan het eind had mogen ervaren.

9 juni 45e etappe van Saint-Vincent naar Arnad

🚶 22 km
🏕️ hotel in Arnad

De ochtend begon vroeg, zoals zo vaak tijdens mijn reizen. Hoewel ik vroeg wakker was, had ik vandaag een korte route voor de boeg en kon de betaling voor de camping pas vanaf 8:30 uur geregeld worden. Dat gaf me de tijd om rustig mijn spullen af te breken en in te pakken. Na een ontspannen ontbijt genoot ik nog van een croissantje met koffie in de bar.

Rond negen uur vertrok ik uiteindelijk. Zoals ik al eerder had verteld, blijven de hoogtemeters pittig. De klimmetjes waren zwaar, maar de prachtige omgeving maakte weer veel goed. Toch was vandaag een dag vol omleidingen, een fenomeen dat niet goed gecommuniceerd werd. Tot drie keer toe kwam ik onverwacht voor afgesloten paden te staan. Meestal betekende dat eerst een paar honderd meter klimmen, om dan te ontdekken dat de route dicht was. Maar ook dat is Italië; vol verrassingen.

De schoonheid van de omgeving blijft imponeren, maar vaak vergeet ik foto’s te maken. Tegen de middag stopte ik om fruit te kopen, iets wat ik de afgelopen dagen gemist had, en ik besloot een vroege lunch in te lassen. De lucht bleef dreigend.

Vroeg in de middag kwam ik aan in Vèrres, mijn geplande eindstation voor vandaag.

Helaas zat het nu tegen met het vinden van een slaapplek. Er was geen camping en het ene hotel leek wel een spookslot waar in geen jaren iemand was geweest. Twee andere hotels zaten volgeboekt. Er zat niets anders op dan door te lopen naar het volgende stadje, dat gelukkig op de route van morgen ligt. Voor de zekerheid boekte ik via internet een kamer in een prima hotel, wel langs een drukke weg, maar gelukkig met een restaurant. Een onverwachte ervaring rijker in het prachtige Italië.

Tijdens het diner, waarvan ik genoot onder een overkapping op de 2e verdieping, opende de hemel zich. Een onweer wat gepaard ging met een wolkbreuk. De bergen op de achtergrond waren aan het zic onttrokken.