29e en 30e etappe

🚶 42 km
🏕️. Hotel voor ontheemden en pelgrims in Gézier-en-Fontenelay

Niet alleen in Nederland is het weer het gesprek van de dag. Overal waar je komt, lijken mensen erover te klagen. Zelfs ik hoor dagelijks wel iemand mopperen over de regen, de wind of de kou. Hoewel ik er zelf niet steeds over wil praten, beïnvloedt het weer wel degelijk mijn beslissingen. Daarom probeer ik mijn keuzes altijd te baseren op feiten.

Tegen het ochtendgloren begon het hard te regenen, en ik besloot wat langer in mijn tent te blijven liggen. Pas toen de regen enigszins afnam, ruimde ik snel mijn spullen op. Droog werd het echter pas tegen de middag, en onderweg moest ik twee keer schuilen. De route die ik volgde was niet bijzonder, behalve het eerste en laatste kwart, die waren wel mooi.

Mijn plan was om slechts 23 kilometer te lopen, maar waar ik uiteindelijk uitkwam, stonden een paar huizen, een gemeentehuis en een kerkje. Er was geen restaurant of winkel te bekennen. Ik vroeg een paar kinderen of ik mijn telefoon mocht opladen en ging toen even tegen het gemeentehuis zitten. De postbode kwam langs en ik vroeg haar naar de mogelijkheden. Ze ging haar collega’s vragen, maar veel hoop had ik er niet op.Een dorp verderop bleek wel een restaurant te zijn, maar de eigenaar was met vakantie.

Inmiddels trok ik bekijks en stonden er meerdere kinderen om mij heen. Een vader, Sébastian, vroeg of ik een blikje drinken wilde en aansluitend of ik wat wilde eten. Graag. Ik liep met hem mee naar zijn huis en kreeg het laatste stuk brood met ham.

Met nieuwe energie besloot ik verder te gaan en bij de eerste gelegenheid te stoppen.Het voorlaatste dorp was raak. Ik werkte twee hoofdgerechten naar binnen en buiten was het weer flink gaan regenen. Er was zelfs onweer op komst. Ik bleef binnen schuilen en na enige tijd kwam een personeelslid met het nieuws dat er een hotel was, een kilometer of acht terug. Ik belde en er was plaats, maar ja, nog bijna tien kilometer lopen na al ruim veertig kilometer te hebben gewandeld, en inmiddels was het stromende regen.

Ik probeerde een taxi in te regelen, maar er was geen chauffeur beschikbaar. Een man hoorde dit aan en bood aan om mij ernaartoe te brengen, pro deo. Hij overlegde even met zijn vrouw, want ze kwamen immers warm eten halen, maar ook zij ging akkoord.

Na deze rit kwam ik op een bijzondere locatie.  Een vrouw, Christelle, runt daar een “hotel”, maar bekommert zich ook over ontheemden. Het eerste wat ze zij; “Wees welkom en doe alsof je thuis bent”. Ze bood mij ook nog avondeten aan, maar dat aanbod sloeg ik maar over.

De volgende dag ontbijt, maar ze gaf wel aan, niet te vroeg. Die tien kilometer extra morgen, die ben ik al vergeten.  Morgen op naar Besançon

🚶 23 km
🏕️. Hotel, o.a. voor Pelgrims in Beçanson

Na het ontbijt nam ik afscheid van Christelle en begon mijn reis naar Besançon. Overigens, tegen een schappelijke prijs.

De dag beloofde mooi te worden, ondanks de soms dreigende wolken aan de horizon. Ik moest eerst 9 kilometer terug naar Étuz voordat ik de oorspronkelijke route kon oppikken. Het weer was prima voor een wandeling, hoewel ik af en toe moest schuilen voor een pittige regenbui.

Het ergste bleef me gelukkig bespaard; ik liep als het ware tussen de onweersbuien door en ontkwam er wonderwel aan.Tijdens mijn tocht werd ik opnieuw meerdere keren aangesproken door nieuwsgierige mensen die wilden weten waar ik vandaan kwam en waar ik naartoe ging. De reacties waren prachtig om te zien. Een mooi voorbeeld hiervan was bij een bakker, waar ik een sandwich en wat lekkers kocht. Het personeel luisterde met open mond naar mijn verhaal en gaf me zelfs zes mini croissants extra mee, met de vriendelijke groet: “Bon voyage.”

Aangekomen in het pelgrimshotel nam ik een verfrissende douche en besloot daarna de bus naar het centrum te nemen, toch bijna vier kilometer enkele reis. Ik bezocht de kathedraal en kreeg daar een stempel als bewijs van mijn bezoek. Na dit culturele uitstapje vond ik dat ik wel een lekker biertje had verdiend.

’s Avonds dineerde ik bij een authentieke Italiaan. Het was een ware culinaire ervaring. Als voorgerecht kreeg ik een salade met tomaat, sla en vers mozzarella buffalo, zo vers dat het van mijn vork af droop. Vervolgens genoot ik van een heerlijke spaghetti Bolognese, afgesloten met een dessert van ijs en een kop koffie met een limoncello. De kok, zichtbaar genietend van mijn eetlust en complimenten, schonk me zelfs nog een extra limoncello in. Ches Diego, het restaurant, is absoluut een aanrader

Na deze heerlijke maaltijd nam ik de bus terug naar het hotel, klaar voor een goede nachtrust. Ik kijk uit naar de rustdagen die ik de volgende week in de buurt van Lausanne zal doorbrengen. Daar zal ik Annerieke, Nina en Guusje weerzien, iets waar ik nu al naar uitkijk. Ondanks de mooie momenten tijdens mijn reis, had ik het mentaal soms moeilijk. Ik mis Annerieke. Voor nu een goede nacht.