14 Mei

🚶  26 km
🏕️. Cp  kamperen, weiland in dorp Coupetz

De dag begon met een dun wolkendek dat langzaam dikker werd, vergezeld door een koude tegenwind. Mijn wandeltocht voerde me over onverharde paden met kiezels, waarbij ik merkte dat mijn schoenzolen langzaam versleten raakten. Uiteindelijk brak de regen los en leek het alsof het niet meer zou ophouden.

Gelukkig stuitte ik onderweg op een automaat met biologisch eten, waar ik boerenham en perensap uit haalde om mijn honger te stillen. Vervolgens vroeg ik een oud echtpaar om een slaapplaats, en zij verwezen me naar een gîte iets terug op de route. Helaas bleek de gîte niet beschikbaar, maar tijdens mijn zoektocht kwam ik langs een man op een motormaaier. Ik vroeg hem beleefd of ik mijn tentje mocht opzetten in de buurt, en hij stemde toe om het aan de eigenaresse van het nabijgelegen huis te vragen. Gelukkig gaf zij ook haar goedkeuring, waardoor ik een heerlijke nachtrust had ondanks de vele regen.

De volgende ochtend werd ik wakker en ik voelde me uitgerust en vernieuwd. Met een glimlach op mijn gezicht zette ik mijn reis voort, dankbaar voor de warmte en gastvrijheid die ik weer had ervaren, zelfs te midden van de regen en de kou.

15  Mei

🚶 44 km
🏕️. Cp La maisonnette Fraternelle

Vandaag begon met het afronden van de laatste 10 km van de afgebroken route, gevolgd door de geplande route. Brienne-le-Châreau leek nog ver weg, maar ik besloot gewoon te zien hoe ver ik zou komen.

Onderweg stopte ik bij een boerderij en vroeg vriendelijk of ik mijn telefoon mocht opladen. De boer stemde toe en bood me een stoel aan, waar ik mijn lunch kon nuttigen terwijl mijn telefoon werd opgeladen. De boerin bracht me zelfs heerlijke koffie, en de boer maakte een praatje met me. Met een stevige handdruk bedankte ik hen en vervolgde ik mijn weg.

Dreigende wolken braken onverwacht open en ik werd overvallen door een stortbui. Ik ontdekte dat ik mijn regenhoes voor mijn rugzak was kwijtgeraakt en mijn poncho was geen hulp meer. Gelukkig duurde de bui slechts een half uur, waarna de zon voorzichtig doorbrak.

In een klein kerkje vond ik een folder waarin onderdak werd aangeboden voor pelgrims, maar dat was pas in Brienne-le-Châreau, nog 11 km verderop. Ondanks de afstand besloot ik er toch naartoe te gaan. Aangekomen in Brienne-le-Châreau ontmoette ik Ria en Wammes, een moeder en zoon uit België die ook op weg waren naar Santiago de Compostela. Samen met hen genoot ik van een maaltijd na mezelf te hebben gedoucht.

De accommodatie bleek uitstekend te zijn, voorzien van alle gemakken en tegen een geringe donatie.
Het was een avontuurlijke dag met onverwachte wendingen, maar uiteindelijk vond ik niet alleen een warm onderkomen, maar ook gezelschap voor de avond. Met een tevreden gevoel viel ik die nacht in slaap, klaar voor de volgende etappe van mijn reis.