Vandaag gaan we Nederland verlaten.

26 en 27 april, 2 rustdagen
Op de camping was er veel interesse en gemoedelijkheid. Op koningsdag werd ik voor 12 u uitgenodigd voor een gezamenlijk koffiemoment met wat lekkers erbij. (Oranje soesjes en oranje bitter.
De 2e rustdag kwam in de middag even de zon door en heb even gebruik gemaakt van het zwembad, wat met een watertemperatuur van 25 graden goed te doen was. In de avond was er nog een gezellige avond en heb ik afscheid genomen, met dank aan iedereen en een rondje.

28 april etappe 6 Guttecoven – Houthem

🚶 21 km
🏕️. Cp Geul en Bos

Ik was blij, weer te kunnen wandelen. Na 2 dagen rust zijn de spieren weer wat onwennig, maar de knie dat ging goed. Wel met een knieband gelopen, wat ik voorlopig nog zal aanhouden. Zeker nu de Ardennen in zicht zijn, maar ook vandaag zaten er toch enkele venijnige heuveltjes bij, maar goed te doen. De camping ligt aan de Geul een heel mooi plekje, met een aardige eigenaar, alleen de caravans vooraan met een vaste staanplaats ( eigendom van de camping zien er niet uit. Het sanitair lijkt van net na de oorlog en wellicht is het nodig, maar warm water moet je betalen, evenzo muntjes voor de douche en geen toiletpapier . Maar niet zeuren, ik ben de laatste tijd ook verwend geweest.

29 april etappe 7

🚶 30 km
🏕️. Cp wild kamperen

Vanochtend was ik al op tijd weg en de ochtendzon voelde al heerlijk warm. Al snel mijn windstopper uitgedaan en verder de hele dag heerlijk in een T-shirt gewandeld. Een mooie wandeling, met ook nu weer enkele venijnige heuveltjes.

Over bezinning gesproken; Vanochtend onder de Pieterberg Maastricht op een terras genoot ik van een kop koffie met Limburgse vlaai, toen er een stel naast mij kwam zitten, waarvan de vrouw in een rolstoel. Zij bleek 2 jaar terug op 56 jarige leeftijd een herseninfarct te hebben gehad, wat pas na 15 uur door iemand werd ontdekt, met als gevolg linkszijdig volledig verlamd. Een “mooi” gesprek gevoerd, wat kennelijk indruk heeft gemaakt, want toen ik ging afrekenen bleek, dat er al was betaald door haar man.

Vandaag waren er sowieso verschillende mensen, die met mij het gesprek aangingen betreffende mijn wandeling. In Visé sprak een ouder echtpaar mij in het Frans aan, nu heb ik niet zo’n talen knobbel, maar Frans is al helemaal niet mijn ding. Maar goed, uiteindelijk vroeg hij mij waar ik de nacht door zou brengen, waarop ik eerlijk antwoordde dit niet te weten, waarschijnlijk ergens in een bos of weiland. Vol ongeloof keek hij mij aan en hield pardoes hield hij verschillende personen aan, echter zonder resultaat. Ik wist al dat er geen camping in de buurt is en heb op de kaart enkele plekken gezien die wel geschikt zouden kunnen zijn. Alvast een km of 5 van de route van morgen doorgelopen en een mooi plekje gevonden.